We zijn allemaal angstig voor iets. Wat de ene angstig maakt, maakt de andere niet zo. Hoe voelt het om elke dag met angst in je verstand en je lichaam te lopen?
Het leven loopt door, elk moment, elk uur. Er lopen de hele tijd mensen om je heen. Je neemt gewoon aan dat jij de enige bent die met een zenuwachtig gevoel door de straat loopt. Misschien schaam je je. Of misschien denk je dat je een soort wolk in je hoofd draagt. Soms is het onmogelijk of ingewikkeld om door een wolk te kunnen zien. Alles ziet er mistig uit, rookachtig uit. Paradoxaal genoeg hoort er vaak een aantrekkelijk gevoel bij zo’n wolk. Aan de ene kant staat er een droomachtig gevoel in die wolk en aan de andere kant neemt die wolk je weg van de werkelijkheid.
Denk er eens over na. Wat wazig is, kan soms mooi zijn. Je ziet verschillende vormen in de wazigheid. De wazigheid van het wit, het grijs en het zilver vormen fantasieën in je verstand. Je hersenen beginnen zich iets te verbeelden. Vaak is dat een werkelijkheid dat heel anders is dan de echte werkelijkheid. Als je door die wolken loopt, begin je je te verbeelden wat je in de realiteit nooit zou kunnen doen. Soms is dat rustgevend om in een verbeelding te verdwijnen.
Aan de andere kant kan de wolk, die je in je hoofd draagt, wel lastig zijn. Je draagt er een zwaar gevoel bij, en het voelt nog onbereikbaar om je gevoelens in woorden te brengen. Er is een reden waarom we hem een wolk noemen: je kunt er niet door zien; hij hangt hoog, ver van het bereik van je begrip. Je draagt dus een wolk en het leven voelt wat droomachtig. Alles is een slechte droom: dat beloof je je. Omdat als alles een slechte droom zou zijn, zou er ten slotte een eind bij horen.
Je hoeft alleen maar een paar jaar terug te lopen in je geheugen en jezelf vragen: bestaat er echt een eind aan deze droom? Nee, je leeft er nog steeds door. Dat is tenminste wat je jezelf vertelt. Misschien wel, of misschien niet. Maar dat is voor veel mensen wel een manier om te vermijden dat er ongemakkelijke ervaringen en emoties onder die angst zitten.
Angst: we leven allemaal met een soort angst. We maken ons allemaal wat zorgen. Begin erover te spreken of te schrijven. Laat je los. Geef jezelf de toestemming om woorden te laten vallen. Deze angst dat ik een wolk noem is niet rationeel maar iets irrationeels. Er zit vaak geen logica in. Laat je woorden komen en daarmee zou je de wolk ontrafelen. Laat de ongewone en vreemde woorden uit je hoofd stromen zodat het verhaal achter jou angst door die wolk als regen begint te stromen.
Als je de betekenis van je angst wilt ontdekken, laat dan eerst wat woorden uit je hoofd vallen. Zonder remmen, met verbeelding, zonder vrees.
Nota Bene: Dit korte essay is een creatieve en filosofische kijk op angst. Het is geen professioneel of klinisch advies.